dinsdag 19 november 2013

GPS-telefoonhouder en drukknopen

Sinds augustus ben ik ook de trotse bezitter van een telefoon waarmee ik méér kan dan enkel bellen en SMS'en. Nadat mijn beltelefoon liet merken niet tegen zeewater te kunnen -althans het schermpje niet, alle andere functies werkten nog- werd het tijd voor iets nieuws. Omdat ik ook graag mijn telefoon wilde kunnen gebruiken als wegwijzer bij het fietsen werd het dus een voordelig model slimmefoon. Voor de duurdere en dus(?) ook meer verkochte types zijn allerhande handige accessoires in de handel. Voor mijn toestel heb ik zelf een bevestiging geknutseld bestaande uit een (hardloop)armband waar ik twee drukknopen in heb geslagen. Op de rechter wielkast in mijn Quest heb ik de twee tegendelen van de drukknopen geschroefd. Om de telefoon als wegwijzer te gebruiken steek in deze in de armband en klik de armband d.m.v. de drukknopen op de wielkast. De armband is bovendien ook nog te gebruiken bij het hardlopen. Daarvoor heb ik drukknopen in mijn bovenarm geslagen.

 
 

Eenmaal aan de slag met de drukknopen werd ik zo enthousiast over de toepassingsmogelijkheden, dat ik in één moeite door ook de afdekkappen van de primaire en secondaire ketting met drukknopen heb bevestigd. Inderdaad, geen klittenband meer. Een velomobiel kan ook rijden zonder klittenband. Ik heb de drukknopen aan de kapjes geklonken. De tegendelen heb ik met klinknagels aan het koetswerk van de Quest bevestigd waarbij het platte kopje van de klinknagel aan de buitenkant zit. Het voordeel van drukknopen: geen vettig of nat klittenband meer en precieze bevestiging van de afdekkapjes. Met klittenband kwam het nog wel eens voor dat ik het kapje van de primaire ketting niet precies plaatste waardoor de derailleur er tegenaan kwam en niet naar het 9e tandwiel schakelde.
 
 
 
 
 



 

zondag 3 november 2013

Afvalrit

Een tijdje geleden kwam ik deze ellende tegen langs mijn fietsroute:


Toen ik langskwam


De matige kwaliteit van de foto, genomen met mijn telefoon, is niet in staat de werkelijke proporties weer te geven van deze tragiek.
Daags hiervoor had zich hier op deze zelfde plaats een gezelschap opgehouden bestaande uit twee oost-Europees ogende heren. De heren ontspanden zich op deze gerieflijke plaats door te vissen, te barbecueën en zich te laven aan overvloedig bier. Van dit laatste getuigden de vele bierdoppen die ik ter plaatse aantrof.

Nadat ik deze vervuilde plaats meerdere malen was gepasseerd en mij telkens moest beheersen om niet uit mijn velomobiel te knappen van ergernis, heb ik een daad gesteld die mij bij daaropvolgende passages telkens weer met tevredenheid vervult en rust geeft. Gewapend met een groot formaat afvalzak en uitgerust met beschermende handschoenen heb ik alle door onze oosterburen achtergelaten ellende opgeruimd. Het was een kwalijk klusje. De bloederige resten in de zes (!) halve-kilo plofkipbakken van een niet nader te duiden discounter waren reeds in staat van ontbinding gekomen. De overvloedige regen van de eerdere dagen had de twee wegwerpbarbecues veranderd in stinkende zwarte poelen. En dat was nog maar een klein deel van het afval dat ik ter plaatse aantrof.


Voordat ik wegreed



















Tijdens deze vrijwillig op mij genomen taakstraf mijmerde ik over een gewezen staatssecretaris van milieu, thans voorzitter van de "Nederlandse vereniging Frisdranken, Waters, Sap". Een hoedanigheid waarin hij lobbyt voor het afschaffen van statiegeld op petflesjes. Zijns inziens heeft de burger deze prikkel niet nodig om braaf zijn afval op de juiste plaats weg te gooien en te scheiden.
Het gebrek aan realiteitsbesef van deze man bleek al wel uit het gegeven dat hij in 2005, -toen nog in functie als staatssecretaris van milieu-, uitstapte uit een Toyota Prius en instapte in een Audi A6. Deze laatste bood de goede man meer bewegingsvrijheid en meer ruimte voor zijn dossiers. De staatssecretaris van milieu verdedigde zijn overstap met het argument dat de (B-label) A6 nét zo zuinig was als een zuinige VW Polo maar ging er bij deze uitspraak aan voorbij dat de labels geen absolute verbruikswaarde aangegeven maar een relatieve ten opzichte van vergelijkbare voertuigen.

Achterin zijn overheids-Audi had de staatssecretaris overigens wel een beter inzicht in de milieuproblematiek dan nu vanachter zijn private-frisdrankbureau. Zo dreigde hij zelfs met het instellen van statiegeld op blikjes en klein formaat flesjes teneinde het zwerfafvalprobleem tegen te gaan. Door dit voornemen werd later door hem eigenhandig een streep gezet, waarop hij korte tijd later aantrad bij de frisdrankclub. Overigens is hij nu ook groot voorstander van het drinken van verpakt water omdat de milieuimpact zo laag is. Daar heeft hij een punt, ik heb geen waterflesjes aangetroffen. Wel heel veel bierdoppen, als stille getuigen van de vele flesjes bier in EXPORT kwaliteit die ter plaatse waren genuttigd. Geen bierflesjes overigens. Blijkbaar is het statiegeldargument zelfs in staat om een volkomen lazarus hobbyvisser te overtuigen dít afval niet in de natuur achter te laten.


Toen ik wegreed

zondag 15 september 2013

In de houtgreep

Met de titel van dit bericht neem ik het risico voor lief om vanaf nu voor immer op internet te worden teruggevonden als een slechte speller... En afgaande op deze foto zullen mijn kansen op de RDW baan of Texel ook niet hoog worden ingeschat, laat staan in Battle Mountain...


Golfplaatje er op, raampje er in...
Tot ziens volgend jaar op de RDW baan!



Voor de meeste onderhoudswerkzaamheden aan de Quest moet deze op zijn kant worden gelegd. Om het doorleefde koetswerk van mijn fiets niet onnodig meer te beschadigen leg ik dan eerst een plaatje piepschuim of een oud strandlaken op de garagevloer. Ook bij Velomobiel.nl is de fiets op zijn kant op een deken de gebruikelijke manier om onderhoud uit te voeren maar daar hebben ze dan wel weer het gemak van heftafels. De fiets op zijn kop zou nog makkelijker zijn (werkhoogte, beide  voorwielen tegelijk goed toegankelijk) maar vanwege de vorm niet mogelijk...

Om mijn Quest stabieler op zijn kant te leggen, beschadigingen te voorkomen en zelfs op de kop zetten mogelijk te maken heb ik de houtgreep houdgreep gemaakt: twee sets houten platen waaruit precies de dwarsdoorsneden van de neus en de staart zijn uitgezaagd. 



Neus- en staartgreep. Nog zonder de afrondingen.

















De beide platen zijn door de helft gezaagd en worden met kistsluitingen weer aan elkaar geklikt waarbij ze om de Quest heen klemmen. De Quest wordt hiermee 'vierkant' en kan stabiel op zijn kant of op de kop worden gelegd. Op elke verbinding zitten twee kistsluitingen voor een starre (momentvaste) verbinding. Bij monteren van de grepen om de Quest beide sluitingen tegelijk aantrekken.


Twee kistsluitingen voor een
starre verbinding. 
Tegelijk aantrekken.
OSB met messing en groef.

















Om beschadigingen te voorkomen heb ik aan de binnenzijde de zachte lusjesband van klittenband geplakt en heb ik ter plaatse van de tapenaad uitsparingen gemaakt. Door de hoeken sterk af te ronden is het geheel makkelijk om te rollen. 
Voor de houdgreep heb ik restmateriaal gebruikt wat ik nog had liggen. Voor de neusgreep 18mm watervast multiplex (duur!) en voor de staartgreep 18mm OSB (lekker goedkoop). Het OSB is lelijk spul maar heeft als voordeel dat de randen voorzien zijn van messing en groef. Ik heb de beide helften van de staartgreep zo gemaakt dat de ene helft een messing heeft en de andere een groef waardoor de beide helften nog stabieler aan elkaar te bevestigen zijn.
Het inklemmen van de Quest in de houdgreep en omkantelen is in twee minuten gebeurd, zoals te zien op het filmpje. Excuus voor de lage kwaliteit, mijn fototoestelletje kan niet beter helaas.


Koprol




















De eerste onderhoudsklus waarvoor ik de houdgreep heb gemaakt was het vervangen van de kogelgewrichten van de voorwielophanging en het uitlijnen van de wielen. Het werkte erg prettig: beide wielen zijn goed toegankelijk, gereedschap kun je makkelijk op de platte bodem van de fiets neerleggen. 


Onderhoud aan de wielophanging.
Zelfgemaakte uitlijnlinealen.





















De fiets is de hele tijd stabiel in de greep blijven staan en ook het omrollen en zelfs verslepen van het geheel gaat makkelijk. Het koetswerk blijft vrij van de grond en er is geen kans op beschadigingen. 
Zoals op de eerste foto te zien is was zelfs een testritje voor het testen van de uitlijning van het stuur mogelijk zonder de grepen te verwijderen. Er mist alleen nog een raampje in de voorste greep...


Met afrondingen voor het omrollen en
uitsparingen om het tape niet te beschadigen













Om de grepen goed te laten werken is het zaak dat de vorm nauw aansluit om het koetswerk. Hiervoor heb ik de vorm eerst uitgesneden uit dunne schuimplaten (3mm) en later overgenomen op het hout en uitgezaagd. Om de schuimplaten passend te maken heb ik de vorm van het koetswerk volgens een gangbare methode overgenomen, door de plaat rechtop dwars tegen de fiets te zetten en met behulp van een klosje en een potlood de vorm over te brengen op de plaat. Uitsnijden, plaat weer tegen de fiets en zo telkens een 5cm verder. Om de platen precies passend te maken heb ik een list verzonnen: een met terpentine doorweekte lap (controleer eerst of dit de fiets niet oplost...) strak op het koetswerk leggen en de plaat met de uitgesneden vorm er tegenaan drukken. De terpentine lost het schuim op en je houdt een precies passende vorm over. Links en rechts zijn iets verschillend. Nadat je de ene kant hebt overgenomen op het hout gebruik je de terpentinetruc opnieuw om het schuim precies passend te maken voor de andere kant.



De 'terpentinetruc' werkt ook voor 
andere vormen.













Totale kosten: 
Plaat OSB, groot genoeg voor neus- en staartgreep ca. €12
8 kistsluitingen €20
Klittenband €10











dinsdag 20 augustus 2013

STOPlichten

In mijn eerste blogberichtje heb ik al aangegeven dat ik behalve aan technische zaken ook aandacht wilde gaan geven aan belevenissen onderweg en ergernissen. Ik ben namelijk heel erg goed in ergeren:
- aan problemen met de fiets (meteen oplossen)
- aan onoplettende fietsers en ander verkeer (luid bellen)
- aan loslopende honden
- aan afval in de berm waar je de vorige dag mensen zag picknicken of vissen (soms oprapen)
- aan paardenmest op het fietspad
- aan drempels
- etc.

en:
- aan fietsverkeerslichten -stoplichten die  niet tegelijkertijd op groen gaan voor beide richtingen.










Welke fietser kent het niet: je komt lekker aanfietsen bij een kruising met stoplichten, remt af, stopt voor rood en drukt op het knopje. Net als je stilstaat met je velomobiel, bakfiets, fiets-met-kar of welke andere fiets dan ook, komt een andere fietser, die aan de overkant stond te wachten, in beweging en fietst de kruising over terwijl jij nog staat/ligt te wachten voor rood. Als die man/vrouw dan door rood fietst, dan hoop je dat hij of zij heelhuids de overkant haalt, jij wacht geduldig op groen. Maar wat nu dikwijls het geval is: de collega fietser is ook keurig voor rood gestopt en heeft op groen gewacht maar jouw lichtje gaat niet tegelijk op groen met het licht aan de overkant. De lussen (altijd vlák voor de stopstreep) en het drukknopje moeten zijn geactiveerd om het licht op groen te laten springen.












De zin van deze manier van inregelen ontgaat mij volkomen en het is dan ook één van mijn grote ergernissen onderweg. Waarom kan dat licht niet tegelijkertijd op groen gaan voor beide richtingen, ook al is voor één richting nog geen fiets gedetecteerd? Dit zou veel nutteloos remmen en optrekken besparen (CO2 besparing, o nee, we hebben het niet over scooters) en maakt de fietspaden nog weer meer fietsvriendelijk.

 

















Als sponsor van de Fietsersbond zal ik dit eens onder de aandacht brengen, al kan ik mij niet voorstellen dat ik daarmee de eerste ben. Als er toch een goede reden voor is, dan wordt dit bericht vervolgd.

maandag 12 augustus 2013

Fietsen op de snelweg



Toen ik laatst na drie weken vakantie weer achter mijn bureau schoof trof ik daar een Metro aan die een collega daar had neergelegd:


Metro, 10 juli 2013


























Leuk bericht, maar voor mij niets bijzonders: ik fiets immers alle dagen op de snelweg, net als Mark, die er een mooi filmpje van heeft gemaakt. Wat in het filmpje alleen voor de zeer oplettende kijker te zien is, is dat het een heus stukje snelweg is! Compleet met hectometerpaaltjes. Wel makkelijk als je hier pech hebt en een beroep moet doen op de ANWB fietsservice...


















Voor ons (velomobilisten) en andere (brom)fietsers wordt de A4 niet even afgezet, we nemen gewoon dagelijks de oprit en de afrit... 
Wel betekent dat, dat ik al anderhalve kilometer onderweg ben wanneer ik de tunnel induik en dat ik drie keer mijn werkplek voorbij fiets:


Beneluxtunnel, Noord (Schiedam)





















Beneluxtunnel, Zuid (Pernis)




















Ook mijn topsnelheid ligt hoger dan die van de Velox3 op de A31. 
Weliswaar geholpen door de daling van de tunnel (...), is mijn hoogste snelheid 81km per uur geweest. Veel sneller zal het ook niet worden want bij die vaart lijkt het wel of ik slagroom aan het kloppen ben met de trappers.

Naar boven gaat het dan weer wat in een rustiger tempo maar toch lukt het meestal wel om de bij de daling ingehaalde scooters voor te blijven en deze niet meer terug te zien. De drijfveer om scooters, brommers en snorfietsen in te halen is vooral de ontzettende stank en kwade dampen die die dingen voortbrengen. Dit zou dan ook de voornaamste reden zijn om tunnelbuis F (voor fietsers) te nemen in plaats van buis C ('calamiteitenbuis'). Mooi overigens hoe de tunnelbuizen zijn geletterd: A&B (auto)verkeer, C calamiteiten, D&E (auto)verkeer, F fietsers. 

Ik vraag mij af of er nog meer stukjes snelweg zijn in Nederland waar je met de fiets mag kunt rijden...?

dinsdag 6 augustus 2013

Krankzinnig mechanisme

Rotor RS4X

Een maandje geleden heb ik via Ligfiets.net een Rotor RS4X crankset kunnen kopen.
Ik hield al langere tijd het internet in de gaten maar ze worden maar zelden aangeboden en nieuw zijn zijn ze niet meer te verkrijgen.
Met de RS4X crankset is mijn oude witte Quest opeens een exclusieve velomobiel geworden... 



Rotor RSX4 crankset op mijn werkbank
(gemonteerd in brackethuis)

De RS4X crankset bevat een ingenieus excenter mechanisme waarmee het dode punt van de trappers wordt overgeslagen: wanneer het ene been gestrekt staat (onderste pedaal het verst mogelijk verwijderd) staat het bovenste pedaal al een paar graden verder gedraaid en kan hierop effectief kracht worden uitgeoefend. Het bijzondere is dat de ene crank de andere telkens weer inhaalt waardoor telkens het bovenste pedaal een 6 graden voorloopt. Vooral bij optrekken en hellingen oprijden levert dit winst op. Volgens de Spaanse fabrikant 18%. Bovendien is het beter voor de knieën.

Detail van het excentermechanisme

Nog een detailopname


Proefopstelling voor het filmpje. Duidelijk is te zien dat

de beide cranks verdraaid staan ten opzichte van elkaar.

De oorspronkelijke nieuwprijs was een 800 euro. Deze prijs, tezamen met het relatief hoge gewicht is wellicht de oorzaak geweest dat dit mechaniek nooit een succes is geworden: alleen wie een heel dure fiets heeft is bereid om zoveel te betalen voor een trapas maar dan wil je weer niet dat extra gewicht op je dure lichte fiets. Gebruikerservaringen zijn er dan ook bijna niet en een proefritje met een fiets met deze crankset zal ook moeilijk te regelen zijn.
Een bekend goedkoper alternatief zijn de ovale tandwielen. 
Het extra gewicht van de RS4X is echter op een velomobiel minder van betekenis terwijl de vermogenswinst juist weer goed gebruikt kan worden bij optrekken en klimmen.
Afijn, als techniekliefhebber was ik al sinds ik weet dat dit bestaat 'hebberig' en ik heb ook meteen gereageerd op de advertentie.






Montage

Afgelopen zaterdag heb ik de crankset gemonteerd in een nieuw brackethuis en in de fiets geplaatst. Het monteren van deze crankset is wat ingewikkelder dan een gewone crankset omdat het uiteraard ook moet worden afgesteld. Met de handleiding erbij (en goed gereedschap ;-) was het goed te doen en het past zonder problemen in de Quest. Alleen ben ik nu wel 9 versnellingen kwijt: mijn Rotor setje kwam maar met twee bladen. Als ik ooit een ritje naar een bergachtig gebied plan moet ik er eerst een kleiner blad bij monteren.

Montage, alles volgens het boekje

Oud, Shimano...

...nieuw, Rotor
















En, werkt het?


Ja!
De vermogenswinst door een effectievere trapbeweging is erg goed merkbaar. Na de eerste paar omwentelingen van de pedalen was ik al gewend aan de beweging. Eigenlijk voelt het een beetje als een e-bike: je voelt extra vermogen en vraagt je af waar het vandaan komt. Optrekken gaat merkbaar sneller en klimmen gaat harder. De snelheid tijdens de klim de brug op (Dordrecht - Zwijndrecht) is omhooggegaan van een 27 naar 31 kilometer per uur en zo ook op andere delen van de route.
Optrekken bij verkeerslichten en versnellen gaat makkelijker en vlotter. Tot een 40-45km/uur merk ik voordeel, daarna maakt het geen verschil meer en zou je kunnen zeggen dat het extra gewicht gaat tegenwerken. Geen probleem, 55-60 km/uur haal ik nog steeds wel...
De werking van de crankset is in 5 standen te regelen. Nu heb ik gekozen voor de standaard, stand 3. Na een tijdje wil ik wel eens stand 4 of 5 gaan proberen.

De RSX4 crankset in de Quest. Duidelijk is te zien dat
het linker pedaal voorloopt op het rechter pedaal.


















Jammer...

...Dat je de crankset niet ziet zitten op een velomobiel want het is een prachtig stukje werktuigbouwkunde. De Rohloff naaf en deze crankset zijn toch wel de mooiste stukjes fietstechniek.
...Dat ze zo duur zijn. Ik zou nooit achthonderd euro durven uit te geven voor een trapas, maar het is het zeker waard.

...Dat ze niet meer gemaakt worden, wellicht heeft de fabrikant de velomobiel niche niet weten te vinden...

zaterdag 27 juli 2013

Als een vlag op...

...de velomobiel.

Nee, in dit bericht wil ik niet ingaan op de discussie over wél of géén vlag op de velomobiel. Ik fiets altijd zonder vlag omdat dit ten koste gaat van de snelheid maar vooral: met vlag kan ik niet onder de slagboom door wanneer ik aankom op mijn werk... 
Behalve soortgelijke overwegingen en andere zoals aangezien worden voor een kind(erfiets), nutteloos, paarden (schrik), enz. is volgens mij vooral de montagekwestie een reden om geen vlag te monteren. 

Want: hoe bevestig je de vlaggenmast aan de gladde vorm van de velomobiel?

Toch had ik al een jaar een oranje vlaggetje in de garage liggen en de dag van de Kroning en de daaropvolgende week leken mij een goede gelegenheid om te fietsen met een wimpel in de nationale kleur boven mijn witte fiets.

Voor de Koning
(en eventjes opnieuw voor de foto...)


Sindsdien ligt de vlag in de fiets en kan ik deze monteren zou de verlichtingsaccu leeg raken, wanneer de weers- of verkeersomstandigheden dat nodig maken of als er weer eens een prinsesje geboren wordt. Door de manier waarop ik de vlag heb gemonteerd kan ik deze in een moment bevestigen en weer weghalen. De enige blijvende 'schade' aan de fiets is een gaatje van 5mm bovenop de smurfenmuts. Bovendien afgedekt door de stormstrips.


Blijvende schade: gaatje van 5mm.




De bijgeleverde houder (vlag afkomstig van de Praxis) heb ik met twee tyraps vastgemaakt aan de 'kleerhanger'.


De beugel blijft gewoon zitten
aan de 'kleerhanger'













Voor het monteren van de vlag prik ik de stok door het gaatje in de fiets en steek de stok vervolgens in de houder. 
De houder kan gewoon (omlaag gedraaid) blijven zitten wanneer de vlag niet uithangt.








maandag 22 juli 2013

Spoilerz tegen windgeruis

Een nadeel van de snelheden die je met een velomobiel kunt behalen is het windgeruis. Bij hogere snelheden buldert de wind om je oren. Tenzij je de luxe van een kap hebt natuurlijk, maar voor 'cabrio' rijden is met deze warme dagen ook veel te zeggen...
Zelf ben ik gewend om bij het motorrijden oordopjes (Alpine MotoSafe) te gebruiken. Deze ben ik al snel ook gaan gebruiken bij het fietsen en ik fiets nooit meer zonder. Heerlijk rustig en stil maar toch voldoende omgevingsgeluid om veilig te kunnen fietsen.

Afbeelding afkomstig van Alpine.nl












Al fietsend bedacht ik eens dat een soort spoiler aan de helm erg prettig zou zijn om de wind af te buigen en het windgeruis te verminderen zonder dat je dopjes hoeft te dragen. Thuisgekomen maar eens gaan Googelen. Helaas, het bestaat al: Slipstreamz. Helaas had ik het niet als eerste bedacht... Wel heb ik de Spoilerz maar meteen besteld (nog geen tien euro inclusief verzenden vanuit Zuid Afrika) en na ontvangst gelijk gemonteerd aan de helm. 

Afbeelding afkomstig van Slipstreamz.com










Het resultaat: heerlijk rustig fietsen zonder windherrie. Nog steeds gebruik ik toch ook nog de oordopjes omdat hiermee ook de geluiden (klankkast...) van de fiets worden gedempt. Onbegrijpelijk dat zoiets niet standaard worden gemonteerd op fietshelmen...

Nee, ik heb geen aandelen of belangen in Slipstreamz maar op een nieuwe helm zou ik meteen weer de Spoilerz monteren en ik kan ze elke fietser aanbevelen.


Eigen foto, je ziet de spoilers zitten aan de bandjes van de helm

vrijdag 5 juli 2013

Blog start

Na een jaar lang intensief blogs van mede-velomobilisten te hebben gevolgd ben ik eindelijk zover: een eigen 'blog'!

Wie is WillemVeloz en waarom een blog?
WillemVeloz is de blognaam van Willem Jan Coster, sinds een jaar intensief velomobilist of velonaut, zoals sommigen zeggen.
Een niet al te flateuze foto van mijzelf, 
bij gebrek aan beter op dit moment. 
Over het waarom van deze kleine uitsnede 
en wat er níet te zien is, meer in een volgend bericht....

Dagelijks fiets ik met mijn witte Velomobiel Quest nummer 129 (voor de kenners, een oud beestje dus al) van ons huis in Dordrecht naar mijn werk in Schiedam, en omgekeerd.
Mijn witte Quest nr. 129, één van de laatste 20" Quests










Mijn woon-werk afstand is 38 kilometer en de werk-woon afstand is precies evenlang waarmee ik dus dagelijks 76 kilometer fiets. In 10 maanden heb ik zo 12.000 kilometer gefietst. Best een hele afstand maar daar is een velomobiel voor bedoeld. Veloz (spreek uit 'belós') is het Spaanse woord voor snel en dat is nou precies wat een velomobiel typeert en zo leuk maakt.

Mijn dagelijkse fietsroute Dordrecht - Schiedam, langs de Oude Maas. Dordrecht, Zwijndrecht, Heerjansdam, Barendrecht, Rhoon, Poortugaal, Rhoon (opnieuw), Pernis en Schiedam. 
Als werktuigbouwer lees ik het liefst technische blog-berichten van andere velomobilisten en ligfietsers. Zelf heb ik in het afgelopen jaar ook al het nodige al moeten onderhouden, repareren en verbeteren aan mijn velomobiel.


Onderhoud: slag uit het wiel halen.



Om te kunnen reageren op blogs van anderen en om zelf wat te kunnen delen ontkom ik er niet aan om in de schaarse tijd die ik naast werken, fietsen en leven overhoud toch nog wat aan sociale media te gaan doen in de vorm van een blog. Technische problemen en oplossingen maar ook leuke en minder leuke fietservaringen en natuurlijk ergernissen hoop ik via deze weg wereldkundig te gaan maken.

Ergernissen... Misschien al een bekend
beeld van een Ligfiets.net vrijdagbericht
















Ik ben pas vandaag, 5 juli 2013 gestart met deze blog. Ik zal nog wat tijd nodig hebben om de mogelijkheden van Blogger te ontdekken en om mijn dagboek eigen en persoonlijk te maken.